叶凡司空晴
叶凡司空晴最新章节：
杨云帆的从青莲虚影之中走出，落在了小白牙和小豆丁的面前，带着淡淡的微笑
唐磊拉开一张椅子，让安筱晓坐下来，“筱晓，你也先坐下来
那信心满满的话语，掷地有声，铿锵有力！
当三人僵持在原地，谁也不敢有所动作的时候，一声声古怪的翅膀扇动声音，却远远的从那山坡之上传来
祖灵魂兽，不是应该呆在圣地，青丘古墟吗？为什么会无缘无故跑出来？
他进入了苍茫山，好像是要找一种药材
其他的东西，估计连他的护体罡气都破不开
这时，欧阳步荣摆了摆手道，”不用了，我没事，没事…”
此时的他脸色苍白，目光有些涣散，脚下步子虚浮，站立都有些不稳的样子
出于各自考虑，他们二人挑选的洞府相隔稍远，一个在小湖西侧，一个则在小湖东侧
叶凡司空晴解读：
yáng yún fān de cóng qīng lián xū yǐng zhī zhōng zǒu chū ， luò zài le xiǎo bái yá hé xiǎo dòu dīng de miàn qián ， dài zhe dàn dàn de wēi xiào
táng lěi lā kāi yī zhāng yǐ zi ， ràng ān xiǎo xiǎo zuò xià lái ，“ xiǎo xiǎo ， nǐ yě xiān zuò xià lái
nà xìn xīn mǎn mǎn de huà yǔ ， zhì dì yǒu shēng ， kēng qiāng yǒu lì ！
dāng sān rén jiāng chí zài yuán dì ， shuí yě bù gǎn yǒu suǒ dòng zuò de shí hòu ， yī shēng shēng gǔ guài de chì bǎng shān dòng shēng yīn ， què yuǎn yuǎn de cóng nà shān pō zhī shàng chuán lái
zǔ líng hún shòu ， bú shì yīng gāi dāi zài shèng dì ， qīng qiū gǔ xū ma ？ wèi shén me huì wú yuán wú gù pǎo chū lái ？
tā jìn rù le cāng máng shān ， hǎo xiàng shì yào zhǎo yī zhǒng yào cái
qí tā de dōng xī ， gū jì lián tā de hù tǐ gāng qì dōu pò bù kāi
zhè shí ， ōu yáng bù róng bǎi le bǎi shǒu dào ，” bù yòng le ， wǒ méi shì ， méi shì …”
cǐ shí de tā liǎn sè cāng bái ， mù guāng yǒu xiē huàn sàn ， jiǎo xià bù zi xū fú ， zhàn lì dōu yǒu xiē bù wěn de yàng zi
chū yú gè zì kǎo lǜ ， tā men èr rén tiāo xuǎn de dòng fǔ xiāng gé shāo yuǎn ， yí gè zài xiǎo hú xī cè ， yí gè zé zài xiǎo hú dōng cè
